Γιορτή 17ης Νοεμβρίου 2017

Η «Επανάστασις» της 21ης Απριλίου 1967, που κάμποσοι τη νοσταλγούν, εκτός από πολλές άλλες καταστροφές, «σακάτεψε» και την οικονομία της Ελλάδας. Τώρα πια υπάρχει τεκμηρίωση και σχετικές μελέτες. Η αρχή του τέλους της ήταν η εξέγερση του Πολυτεχνείου, τον Νοέμβριο του 1973.

Η δικτατορία του 1967 σακάτεψε και στέρησε ελευθερίες και ζωές. Άνθρωποι στερήθηκαν τη ζωή τους από σφαίρες (το νεότερο θύμα των ημερών του Πολυτεχνείου ήταν ο 5χρονος Δημήτρης Θεοδώρας) και βασανιστήρια (νέος της εποχής, που ζει στην Καβάλα, υπήρξε θύμα, τόσο πριν όσο και μετά από συμμετοχή σε «εκπομπή» του συνεργάτη της Δικτατορίας και μεγάλων ιδιωτικών καναλιών μετά το 1989 Νίκου Μαστοράκη). Άνθρωποι στερήθηκαν ευκαιρίες ζωής, έζησαν υπό τη σκιά της αστυνομικής παρακολούθησης: ακόμη και προδικτατορικοί πολιτευτές της Δεξιάς.

Με επιλεγμένα κείμενα και τραγούδια, τιμήθηκε με λιτό τρόπο στο σχολείο μας η 44η επέτειος του Πολυτεχνείου, της εξέγερσης των φοιτητών και των άλλων, νέων αλλά και μεγαλύτερων σε ηλικία, αγωνιστών ενάντια στη στρατιωτική δικτατορία της 21ης Απριλίου 1967.

«44 χρόνια πέρασαν και οι εποχές άλλαξαν και κυρίως έχουν αλλάξει οι άνθρωποι. Όμως, υπάρχουν μέρες σαν τη σημερινή που θα μας θυμίζουν γεγονότα, καταστάσεις που σημάδεψαν για πάντα εμάς τους νέους».

Διαβάστηκαν το ποίημα του Τάσου Λειβαδίτη «Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος» και το κείμενο «44 Χρόνια μετά…Είμαστε το Μέλλον» (από τη μαθήτρια της Β΄ τάξης Αθηνά Μήκου), τα κείμενα  «Δημήτρης Θεοδώρας, το 5χρονο θύμα της δικτατορίας και «13, 15 και 17 Νοεμβρίου» (από τη μαθήτρια της Γ΄ τάξης Ζωγραφιά Καντιφούδη). Λίγα λόγια για την επέτειο του Πολυτεχνείου είπε ο καθηγητής του σχολείου μας, ιστορικός Νίκος Καραγιαννακίδης, ο οποίος διάβασε το κείμενο «Η ιστορία του Γιώργου Κηρύκου» και το ποίημα «Φοβάμαι» του Μανώλη Αναγνωστάκη.

Την επιμέλεια της εκδήλωσης μοιράστηκαν οι εκπαιδευτικοί Αναστάσιος Ασλανίδης (υποδιευθυντής του σχολείου - καθηγητής μουσικής, ο οποίος καθοδήγησε την πολύ καλή και πάλι χορωδία και το μαθητή της Γ΄ τάξης Ευθύμιο Καραγιαννακίδη, που ανέλαβε να «παίξει» στο αρμόνιο τραγούδια που συνδέθηκαν με την εποχή) και Νίκος Καραγιαννακίδης.